Większość interwencji mających na celu zmniejszenie ryzyka dla zdrowia związanego ze stresem w miejscu pracy obejmuje zarówno podejście indywidualne, jak i organizacyjne. Podejścia indywidualne obejmują szkolenia i indywidualne usługi psychologiczne - kliniczne, zawodowe, zdrowotne lub doradcze. Powinny one mieć na celu zmianę indywidualnych umiejętności i zasobów oraz pomóc danej osobie zmienić jej sytuację. Techniki wymienione na rys. 3 odzwierciedlają fazy aktywnego radzenia sobie (walka/ucieczka) i odpoczynku (przyzwyczajenie) w modelu stresu przedstawionym wcześniej.

Trening pomaga zapobiegać stresowi poprzez:

• Uświadomienie sobie oznak stresu
• Wykorzystanie tego do przerwania wzorców zachowań, kiedy reakcja stresowa dopiero się zaczyna. Stres zazwyczaj narasta stopniowo. Im bardziej stres narasta, tym trudniej jest sobie z nim poradzić
• Analizowanie sytuacji i opracowanie planu działania w celu zminimalizowania czynników stresogennych
• Uczenie się umiejętności aktywnego radzenia sobie i relaksacji, rozwijanie stylu życia, który tworzy bufor chroniący przed stresem
• Przećwiczenie powyższych czynności w sytuacjach mało stresujących, aby zmaksymalizować szanse na wczesny sukces i zwiększyć pewność siebie i motywację do dalszych działań.

Wiele różnych szkoleń może pomóc w rozwijaniu technik aktywnego radzenia sobie ze stresem - na przykład asertywności, umiejętności komunikacyjnych, zarządzania czasem, rozwiązywania problemów i skutecznego zarządzania.

Istnieje jednak wiele źródeł stresu, które jednostka może postrzegać jako pozostające poza jej możliwościami zmiany, np. struktura, styl zarządzania lub kultura organizacji. Należy zauważyć, że metody radzenia sobie ze stresem, które koncentrują się na zmianie jednostki bez zmiany źródeł stresu, mają ograniczoną skuteczność i mogą przynosić skutki odwrotne do zamierzonych, ponieważ maskują te źródła.

Na przykład, głębokie oddychanie i pozytywne myślenie o sytuacji powodującej stres może wywołać chwilowe dobre samopoczucie, ale pozwoli, by szkodliwa sytuacja trwała nadal, powodując trwały stres i, prawdopodobnie, stres u innych. Podstawowym celem indywidualnego podejścia powinno być rozwijanie umiejętności i pewności siebie ludzi w celu zmiany ich sytuacji, a nie pomaganie im w przystosowaniu się do stresującej sytuacji i zaakceptowaniu jej.