Narzędzia, których przełożeni mogą używać do identyfikacji zagrożeń

Istnieje kilka skutecznych narzędzi, z których mogą korzystać przełożeni, aby pomóc sobie w identyfikacji i korygowaniu zagrożeń, w tym obserwacje, inspekcje, analizy zagrożeń w miejscu pracy (JHA) oraz badania incydentów/wypadków.

Dokonuj obserwacji

Obserwacja jest ważna, ponieważ może być doskonałym narzędziem do skutecznej identyfikacji zachowań, które bezpośrednio odpowiadają za największy odsetek wszystkich urazów w miejscu pracy. Jest lepsza niż inne narzędzia, które omówimy, ponieważ obserwacja koncentruje się na wykrywaniu niebezpiecznych zachowań, a nie niebezpiecznych warunków. Istnieją dwa rodzaje obserwacji:

Obserwacja nieformalna. Nieformalny proces obserwacji to nic innego jak uważne wypatrywanie zagrożeń i niebezpiecznych zachowań podczas całej zmiany roboczej. Nie wiąże się z tym żadna specjalna procedura. Od wszystkich pracowników powinno się oczekiwać, że raz na jakiś czas przyjrzą się swoim miejscom pracy.

Formalny program obserwacji. Jedną z najskuteczniejszych proaktywnych metod zbierania przydatnych danych o zagrożeniach i niebezpiecznych zachowaniach w miejscu pracy jest formalny program obserwacji, ponieważ obejmuje on pisemny plan i procedury.

Na przykład, członkowie komisji ds. bezpieczeństwa lub inni pracownicy mogą zostać wyznaczeni do przeprowadzenia minimalnej liczby obserwacji bezpiecznych/niebezpiecznych zachowań w danym okresie czasu. Oto, co można zrobić z zebranymi danymi:

• Dane te są zbierane i analizowane w celu stworzenia wykresów i diagramów odzwierciedlających aktualny stan i trendy w zachowaniach pracowników.
• Publikowanie wyników tych obserwacji ma tendencję do zwiększania świadomości i obniżania wskaźników urazów.
• Dane dostarczają również cennych wskazówek na temat słabych punktów systemu zarządzania bezpieczeństwem.

Uwaga: Ważną zasadą skutecznych formalnych procedur obserwacyjnych jest to, że nie są one w żaden sposób powiązane z dyscyplinowaniem. Obserwatorzy nie powinni dyscyplinować ani "donosić" na pracowników. Dyscyplina nigdy nie powinna być konsekwencją obserwacji. Takie postępowanie gwarantuje, że każdy program obserwacji zawiedzie jako dokładne narzędzie do ustalania faktów. Postępuj zgodnie z poniższymi najlepszymi praktykami:

• Jako obserwatorów w programie wykorzystuj wyłącznie pracowników, którzy nie mają uprawnień do dyscyplinowania.
• Jeśli w programie uczestniczą kierownicy lub przełożeni, upewnij się, że nie prowadzą obserwacji w swoich własnych obszarach odpowiedzialności.
• Upewnij się, że wszyscy rozumieją zasady dotyczące "braku dyscypliny" jako konsekwencji obserwacji.
• Ważne jest również, aby obserwatorzy wyrażali uznanie w przypadku zaobserwowania bezpiecznych zachowań oraz przypominali lub ostrzegali pracowników o konieczności stosowania bezpiecznych praktyk, jeśli nie wykonują zadania w sposób bezpieczny.

Przeprowadzanie inspekcji bezpieczeństwa

Kolejnym ważnym działaniem mającym na celu zapewnienie bezpiecznego miejsca pracy jest przeprowadzanie skutecznych inspekcji bezpieczeństwa. Aby zapewnić największą skuteczność, odpowiedzialność za inspekcje bezpieczeństwa należy powierzyć przełożonemu. Kto jest lepiej przygotowany do skutecznego identyfikowania i korygowania zagrożeń w miejscu pracy? Pamiętaj, że jako przedstawiciele pracodawcy, podstawowa odpowiedzialność za inspekcję miejsca pracy powinna spoczywać na przełożonych.

Podczas inspekcji należy szukać zagrożeń w pięciu kategoriach MEEPS. W niektórych przypadkach dobrym pomysłem może być zastosowanie listy kontrolnej, aby upewnić się, że stosowana jest systematyczna procedura. Jedynym minusem korzystania z listy kontrolnej jest syndrom "widzenia tunelowego": zagrożenia nieuwzględnione na liście kontrolnej mogą zostać przeoczone. Innym problemem jest to, że inspektorzy mogą zwracać uwagę tylko na "warunki", a ignorować "zachowania". Podczas inspekcji sprawdzaj oba te elementy.

Niech każdy będzie inspektorem. Przełożeni nie powinni być jedynymi osobami kontrolującymi bezpieczeństwo w miejscu pracy. Każdy powinien być inspektorem. Ale jak przełożony ma sprawić, aby pracownicy chętnie kontrolowali bezpieczeństwo każdego dnia? To proste, przełożeni dają przykład, regularnie przeprowadzając inspekcje, nalegają, aby wszyscy przeprowadzali inspekcje i doceniają (dziękują) swoich pracowników za przeprowadzanie inspekcji i zgłaszanie zagrożeń.

Przeprowadzaj analizy zagrożeń w miejscu pracy (JHA)

Innym skutecznym działaniem mającym na celu zapewnienie bezpiecznego i zdrowego miejsca pracy jest analiza zagrożeń w miejscu pracy (Job Hazard Analysis - JHA). W procesie JHA przełożeni i pracownicy wspólnie analizują każdy etap konkretnego zadania i wymyślają sposoby zwiększenia jego bezpieczeństwa.

Dlaczego JHA?

Problem: Niestety, inspekcja objazdowa jest zazwyczaj tylko oceną. Ma na celu jedynie ustalenie, czy zagrożenie występuje, czy nie. Jest przeprowadzana przez jedną lub dwie osoby, które chodzą dookoła, szukając wysoko i nisko, aby odkryć niebezpieczne warunki (nazywamy to "syndromem toczących się oczu"). Jeśli są odpowiednio przeszkoleni, mogą skutecznie wykrywać zagrożenia. Jeśli są odpowiednio przeszkoleni, mogą wiedzieć, jak skutecznie przepytywać pracowników podczas inspekcji (zadają pytania inne niż "czy są jakieś skargi dotyczące bezpieczeństwa?"). Najpoważniejszą słabością procesu inspekcji bezpieczeństwa jest to, że bardzo mało czasu poświęca się na analizę konkretnego obszaru pracy. Więcej informacji na temat przeprowadzania JHA można znaleźć w kursie 706 Analiza zagrożeń w miejscu pracy.

Badanie incydentów i wypadków

Innym ważnym obowiązkiem przełożonego jest badanie zdarzeń potencjalnie wypadkowych i wypadków z obrażeniami ciała. Chociaż dochodzenia w sprawie incydentów/wypadków są "reaktywne", ponieważ mają miejsce po zdarzeniu potencjalnie niebezpiecznym lub powodującym uraz, mogą być całkiem skuteczne w identyfikowaniu zagrożeń i zapobieganiu urazom w przyszłości.

Upewnij się, że pracownicy zgłaszają zdarzenia potencjalnie wypadkowe: To udowodniony fakt, że dochodzenie w sprawie zdarzeń potencjalnie wypadkowych jest skuteczne z wielu powodów.

Badanie incydentów jest zawsze mniej kosztowne niż badanie wypadków, ponieważ nie doszło do urazu lub choroby.

Badanie wypadków - triage bezpieczeństwa: Dochodzenia w sprawie wypadków, które mają miejsce po tym, jak ktoś doznał obrażeń, są nadal bardzo ważne, jeśli ich głównym celem jest odkrycie przyczyn źródłowych.

Naprawianie systemu: nie obwinianie: Nigdy nie należy prowadzić dochodzeń w sprawie wypadków w celu przypisania winy: takie postępowanie jest w zasadzie stratą czasu i na dłuższą metę zaszkodzi systemowi zarządzania bezpieczeństwem. Dyscyplina powinna być stosowana tylko wtedy, gdy można wykazać, że żaden z elementów systemu zarządzania bezpieczeństwem nie przyczynił się w jakiś sposób do wypadku.

Należy badać wszystkie wypadki: Chociaż OSHA wymaga od pracodawcy badania tylko wypadków powodujących poważne obrażenia, ważne jest, aby badać nawet drobne wypadki, ponieważ to, co dziś może być skaleczonym palcem, jutro może być amputowaną ręką. To takie proste.

Proces dochodzenia w sprawie wypadku/wypadku

Dochodzenie w sprawie wypadku to siedmioetapowy proces, którego ostatecznym celem jest przeprowadzenie dochodzenia w sprawie wypadku.

1. Zabezpiecz miejsce zdarzenia - aby upewnić się, że dowody nie zostaną przeniesione lub znikną.

2. Udokumentowanie miejsca zdarzenia - zebranie danych na temat miejsca zdarzenia.

3. Przeprowadzić wywiady - w celu ustalenia zdarzeń, które doprowadziły do zdarzenia wypadkowego i z nim się wiązały.

4. Opracować sekwencję zdarzeń - w celu dokładnego ustalenia, co wydarzyło się w odpowiedniej kolejności.

5. Przeprowadzić analizę przyczyn - w celu określenia przyczyn powierzchniowych i pierwotnych związanych z każdym zdarzeniem.

6. Określenie rozwiązań - w celu opracowania natychmiastowych działań korygujących i długoterminowych poprawek systemu zarządzania bezpieczeństwem. Dyscyplina nie jest rozwiązaniem długoterminowym.

7. Napisać raport - podkreślający zdarzenia, przyczyny, rozwiązania, koszty i korzyści. Nie zalecaj dyscypliny. Powinno to być zadaniem specjalisty ds. bezpieczeństwa i działu kadr po dokładnej analizie raportu z wypadku.

Dotrzyj do przyczyn źródłowych

Zawsze, gdy niebezpieczne warunki i niebezpieczne zachowania są wykrywane w wyniku obserwacji, inspekcji, JHA lub dochodzeń, ważne jest, aby określić ich pierwotne przyczyny.

Zagrożenie, niebezpieczne zachowanie, zdarzenie potencjalnie wypadkowe lub uraz mogą być wynikiem działania wielu czynników, które oddziaływały na siebie w dynamiczny sposób. Podczas przeprowadzania analiz zagrożeń lub dochodzeń w sprawie incydentów/wypadków należy pamiętać o uwzględnieniu każdego z poniższych poziomów analizy, aby mieć pewność, że odkryte zostaną przyczyny źródłowe:

Analiza urazu- Jak doszło do urazu? Na tym poziomie analizy koncentrujemy się na próbie określenia bezpośredniej przyczyny urazu, który mógł wystąpić lub wystąpił. Przykłady bezpośrednich przyczyn urazów obejmują:

• nadwyrężenie spowodowane podnoszeniem ciężkich przedmiotów
• wstrząs spowodowany siłą uderzenia w wyniku upadku
• uszkodzenie tkanek w wyniku kontaktu z toksyczną substancją chemiczną
• oparzenia spowodowane kontaktem z materiałami łatwopalnymi

Analiza przyczyn powierzchniowych - Dlaczego doszło do wypadku? W tym miejscu określasz wyjątkowe niebezpieczne warunki i niebezpieczne zachowania, które współdziałały ze sobą w celu spowodowania wypadku. Każdy z ujawnionych niebezpiecznych warunków i niebezpiecznych zachowań stanowi przyczynę powierzchniową wypadku. Dają one wskazówki, które wskazują na możliwe przyczyny źródłowe/słabości systemu. Przykłady przyczyn powierzchniowych obejmują:

• złamana drabina
• pracownik usuwa osłonę maszyny
• Nieprzeprowadzenie przez przełożonego kontroli bezpieczeństwa
• wadliwe narzędzie

Analiza przyczyn źródłowych - Dlaczego wystąpiły przyczyny powierzchniowe? Na tym poziomie analizuje się słabe punkty systemu zarządzania bezpieczeństwem, które przyczyniły się do wypadku. Te słabe punkty to nieodpowiednie/brakujące elementy bezpieczeństwa, takie jak polityki, programy, plany, procesy, procedury lub praktyki. Przykłady przyczyn źródłowych obejmują:

• nieodpowiednie lub brakujące elementy systemu zarządzania bezpieczeństwem
• nieodpowiednie działanie lub brak realizacji elementów systemu, takich jak: brak szkoleń, brak wyposażenia w środki ochrony indywidualnej oraz nieodpowiednie wdrożenie bezpiecznych procedur
• brak egzekwowania zasad bezpieczeństwa, dyscyplinowania za wykroczenia w zakresie bezpieczeństwa lub uznawania bezpiecznych wyników pracy
• brak przeprowadzania inspekcji bezpieczeństwa, JHA oraz dochodzeń w sprawie incydentów/wypadków