PRACA NA WYSOKOŚCI

Praca, w której istnieje ryzyko upadku mogącego spowodować obrażenia ciała. (Należy pamiętać, że praca na wysokości może podlegać definicji prawnej, a definicja podana tutaj jest przydatna do celów najlepszej praktyki.

Należy również pamiętać, że definicja ta nie wspomina o poziomie gruntu, a więc możliwa jest praca na wysokości pod ziemią lub na poziomie gruntu, np. na krawędzi stromego spadku).

Prace budowlane i konserwacyjne często wymagają od ludzi pracy na wysokości. Przykłady pracowników, od których może być wymagana praca na wysokości obejmują:

• Stalownicy wznoszący stalową konstrukcję budynku.
• Monterzy rusztowań wznoszący lub zdejmujący rusztowania.
• Dekarze układający okładziny na dachu budynku o konstrukcji stalowej.
• Robotnicy rozbiórkowi demontujący maszyny w budynku wielopiętrowym.
• Spawacze pracujący na poboczu głębokiego wykopu.
• Monterzy rur mocujący przewody rurowe do sufitu w warsztacie fabrycznym.
• Malarze pracujący na zewnętrznych ścianach budynku.

Niektóre z tych rodzajów prac będą z natury wiązały się z pracą na wysokości (np. rusztowania), a zatem osoby w nie zaangażowane będą bardzo przyzwyczajone do pracy na wysokości. Może to prowadzić do samozadowolenia. Inne rodzaje prac jednak nie zawsze wiążą się z pracą na wysokości, więc osobom w nie zaangażowanym może brakować kompetencji.

Główne zagrożenia związane z pracami na wysokości to:

• Upadek pracownika z wysokości. Upadek z wysokości może skutkować: - śmierci - praca na wysokości powoduje wyższy odsetek wypadków śmiertelnych niż wszystkie inne rodzaje prac budowlanych, - urazów szyi lub kręgosłupa, prowadzących do trwałego paraliżu, - licznych złamań kości.
• Przedmiot spadający na osoby znajdujące się poniżej. Spadające przedmioty mogą również spowodować poważne obrażenia, które mogą skutkować śmiercią, uszkodzeniem mózgu, paraliżem lub licznymi złamaniami kości.