Czy należy badać każdy wypadek, czy tylko te, które skutkują poważnymi lub ciężkimi obrażeniami? W rzeczywistości głównym wyznacznikiem jest potencjał wypadku, który powoduje szkodę, a nie faktycznie powstała szkoda.

Na przykład, poślizgnięcie się może skutkować żenującym machaniem rękami lub, równie szybko, złamaniem nogi. Istotna jest również częstotliwość występowania danego rodzaju wypadku - strumień drobnych skaleczeń od papieru wymaga sprawdzenia, gdzie to jest?

Ponieważ nie da się określić potencjału szkody bezpośrednio na podstawie powstałego urazu, jedynym sensownym rozwiązaniem jest zbadanie wszystkich wypadków. Ilość czasu i wysiłku poświęconego na badanie powinna być jednak zróżnicowana w zależności od poziomu ryzyka (ciężkość potencjalnej szkody, częstotliwość występowania).

Największy wysiłek powinien być skoncentrowany na znaczących zdarzeniach powodujących uszczerbek na zdrowiu lub straty, poważne obrażenia oraz zdarzeniach, które potencjalnie mogą spowodować liczne lub poważne szkody dla ludzi lub szkody rzeczywiste.

Okoliczności te powinny stać się oczywiste podczas badania wypadku i to na ich podstawie należy określić, ile czasu należy poświęcić.

Poniższa tabela została opracowana przez Health and Safety Executive (HSE), aby pomóc w określeniu odpowiedniego poziomu dochodzenia. Przy korzystaniu z tabeli należy rozważyć potencjalne najgorsze wyniki obrażeń w każdej konkretnej sytuacji.

Konkretny incydent, taki jak zawalenie się rusztowania, mógł nie spowodować urazu, ale mógł potencjalnie spowodować znaczne lub śmiertelne obrażenia.

W dochodzeniu na poziomie minimalnym odpowiedni przełożony zapozna się z faktami dotyczącymi zdarzenia/wypadku i postara się wyciągnąć wnioski, które pozwolą zapobiec lub powstrzymać przyszłe zdarzenia lub wypadki.

Dochodzenie na niskim poziomie będzie obejmować niewielkie dochodzenie prowadzone przez właściwego lub odpowiedniego przełożonego lub kierownika liniowego w sprawie faktów oraz bezpośrednich i głównych przyczyn źródłowych zdarzenia/wypadku, w celu podjęcia próby zapobieżenia lub powstrzymania ponownego wystąpienia oraz wyciągnięcia ogólnych wniosków.

Dochodzenie średniego szczebla będzie obejmować bardziej szczegółowe dochodzenie prowadzone przez właściwego lub powiązanego przełożonego lub menedżera liniowego, doradcę ds. zdrowia i bezpieczeństwa oraz przedstawicieli pracowników i będzie poszukiwać bezpośrednich, leżących u podstaw i głównych przyczyn.

Dochodzenie na wysokim poziomie będzie obejmowało dochodzenie zespołowe, w którym wezmą udział przełożeni lub kierownicy liniowi, doradcy ds. zdrowia i bezpieczeństwa oraz przedstawiciele pracowników. Będzie ono prowadzone pod nadzorem kierownictwa wyższego szczebla lub dyrektorów i będzie poszukiwało bezpośrednich, leżących u podstaw i pierwotnych przyczyn.