BEZPIECZEŃSTWO CHEMICZNE

Wszystkie chemikalia wiążą się w pewnym stopniu z ryzykiem ich użycia i ważne jest, aby przed rozpoczęciem jakiejkolwiek pracy dokładnie zbadać charakter i reakcję używanych chemikaliów w celu ustalenia, czy może dojść do niebezpiecznej sytuacji. Celem jest ochrona ludzi przed ryzykiem dla ich zdrowia, zarówno natychmiastowym, jak i opóźnionym. Jeśli ocena wskazuje na ryzyko, należy zapobiec zagrożeniu lub je kontrolować, a niezbędne środki kontroli muszą być właściwie stosowane i odpowiednio utrzymywane.

Wymogi COSHH

Nie należy wykonywać żadnych prac, które narażają osobę lub jej współpracowników na kontakt z jakąkolwiek substancją niebezpieczną dla zdrowia, chyba że dokonano odpowiedniej i wystarczającej oceny ryzyka stwarzanego przez tę pracę oraz kroków niezbędnych do spełnienia wymogów COSHH.

Aby spełnić wymagania COSHH, wszystkie prace muszą być zabezpieczone oceną ryzyka. Ocena ryzyka musi być wypełniona przez osobę wykonującą pracę i podpisana przez przełożonego, który przed przystąpieniem do pracy określi sposób postępowania odpowiedni dla danego eksperymentu.

Wymagania dotyczące oceny COSHH

Osoby przeprowadzające ocenę powinny zwrócić uwagę na zagrożenia związane z substancjami chemicznymi, które można sklasyfikować w ogólnych pozycjach:

1. 1. Toksyczność
2. Łatwopalność
3. Wybuchowość
4. Efekt biologiczny
5. Ogólnie szkodliwe

Pierwszym krokiem w pracy z chemikaliami jest uzyskanie jak największej ilości informacji na temat danych chemikaliów i możliwych produktów ubocznych z opublikowanych źródeł. Producenci i dostawcy są prawnie zobowiązani do informowania użytkowników o potencjalnych zagrożeniach związanych z użytkowaniem ich produktów. W przypadku nowych materiałów, dla których informacje nie są dostępne, należy kierować się osądem przy przewidywaniu, czy dany materiał będzie niebezpieczny. Nie zawsze da się to przewidzieć. Wszystkie osobiste środki ostrożności, takie jak noszenie rękawic, ochrona oczu i wszelkie wymagane antidotum powinny być dostępne, aby były gotowe do użycia.

Toksyczne substancje chemiczne: Wskazane będzie ustalenie, czy można użyć bezpieczniejszego substytutu. Czystość osobista zmniejsza możliwość połknięcia, a noszenie środków ochrony osobistej eliminuje wchłanianie materiału przez skórę. Odzież ochronna i rękawice powinny być zawsze dokładnie sprawdzone przed użyciem, na przykład otwory w rękawicach mogą spowodować poważne obrażenia, pozwalając chemikaliom dostać się do rękawic i zaatakować skórę. Wszystkie chemikalia muszą być przenoszone wewnątrz wyodrębnionego mokrego stanowiska. Wszelkie potrzebne odtrutki powinny być przygotowane i łatwo dostępne do natychmiastowego użycia. Informacje o toksyczności chemikaliów są udokumentowane w kartach charakterystyki.

Materiały łatwopalne: Materiały te powinny być ograniczone do minimalnej ilości, źródło zapłonu wykluczone, a właściwy typ gaśnicy umieszczony w pobliżu. Materiały o temperaturze zapłonu poniżej temperatury otoczenia wymagają bardzo starannego rozważenia. Należy dokładnie zbadać krzywą ciśnienie pary/temperatura, aby sprawdzić, czy może dojść do wybuchowego stężenia substancji w powietrzu. Wszystkie możliwe źródła zapłonu powinny zostać usunięte.

Materiały wysoce reaktywne lub wybuchowe: Wymagają one bardzo ostrożnego obchodzenia się z nimi, a reakcje z ich udziałem powinny być ograniczone do najmniejszych możliwych rozmiarów. Reakcje egzotermiczne powinny być zaklasyfikowane do tej kategorii, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na to, aby systemy chłodzenia nie zawiodły, w wyniku czego reakcja wymknie się spod kontroli.

Ogólnie rzecz biorąc, materiały szkodliwe: Powodują one nieprzyjemne warunki pracy, a często substancje chemiczne są również toksyczne. Najlepszym sposobem na zminimalizowanie nieprzyjemnego zapachu jest obchodzenie się z tymi chemikaliami na wyodrębnionym, mokrym stanowisku.

Lachrymatory i dymy: Powodują one intensywny ból oczu i obfity wypływ łez. Ich wpływ na oczy i drogi oddechowe może być poważny, ale objawy i ból mogą ustąpić po kilku minutach na świeżym powietrzu. Materiały te powinny być zawsze przenoszone w wyodrębnionym mokrym stanowisku. Szczególną ostrożność należy zachować przy obchodzeniu się z substancjami, które mogą gwałtownie reagować po zmieszaniu. Należy o tym pamiętać również przy przechowywaniu chemikaliów.

Metody absorpcji

Istnieją trzy główne drogi, którymi ludzie mogą być narażeni na działanie chemikaliów:

1. Przez skórę
2. doustnie połykając
3. Wdychanie

Przez skórę: Niektóre części skóry są bardziej aktywne niż inne, mianowicie gruczoły potowe i łojowe, mieszki włosowe itp. oraz obszary, o które ociera się odzież, są szczególnie narażone. Miejscowe podrażnienia są najczęstszą formą dolegliwości i są nasilane przez środki chemiczne, które pochłaniają wilgoć i odwadniają skórę. Żrące substancje chemiczne powodują różne stopnie obrażeń, od stosunkowo łagodnych ataków do poważnych oparzeń. Toksyczne substancje chemiczne mogą być wchłaniane do krwiobiegu po przejściu przez skórę. Oczy są szczególnie wrażliwym obszarem ciała i są podrażniane przez fizyczny nacisk nawet najmniejszego przedmiotu. Jeśli materiał jest żrący i toksyczny, ból i obrażenia mogą być poważne.

Spożycie doustne: Doustne spożycie chemikaliów, poza celowym działaniem, wynika głównie z przypadkowego zdarzenia i można go łatwo uniknąć.

Inhalacja: Wdychanie jest najczęstszą metodą wchłaniania materiałów do organizmu. Bardzo duża ilość powietrza wdychanego dziennie przez przeciętnego człowieka oznacza, że nawet bardzo małe ilości toksycznego materiału stają się ważne, a bardzo duża powierzchnia płuc zwiększa szanse na szybkie wchłonięcie materiału. Niektóre z nich mogą być nawet wchłaniane przez śluzówkę wyściełającą drogi oddechowe i wydobywane w plwocinie oraz połykane, co stanowi dodatkową metodę absorpcji.

Objawy narażenia

Mogą obejmować podrażnienie, uczucie pieczenia, kaszel, kaszel z oddechem, zapalenie krtani, duszności, ból głowy, nudności i wymioty.

Skutki ostre

Działa szkodliwie po połknięciu, wdychaniu lub wchłonięciu przez skórę. Narażenie może być bardzo niszczące dla oczu, skóry, dróg oddechowych i błony śluzowej.

Narażenie może również powodować mdłości, bóle głowy, wymioty i drgawki. Inhalacja może być śmiertelna w wyniku skurczu, zapalenia i obrzęku krtani i oskrzeli, chemicznego zapalenia płuc i obrzęku płuc.

Skutki przewlekłe

Długotrwałe narażenie może powodować:

• Podrażnienie płuc, Bóle w klatce piersiowej, Obrzęk płuc.
• Uszkodzenie krwi, nerek, wątroby, płuc i błon śluzowych lub nieodwracalne uszkodzenie tkanek.
• Narkoza wystarczającego stopnia, aby zwiększyć podatność na wypadki, upośledzić samoratowanie lub istotnie zmniejszyć wydajność pracy.
• Wpływ na Centralny Układ Nerwowy.
• Ryzyko nieodwracalnych skutków.

Środki ostrożności

Prawie wszystkie niebezpieczne właściwości substancji chemicznych zależą w dużej mierze od wielkości i dawki, dlatego też konieczne jest zapoznanie się z wartościami granicznymi narażenia, zwanymi powszechnie wartościami progowymi(TLV).

wartością graniczną (TLV). Jest to wartość orientacyjna uważana za nie stanowiącą zagrożenia w normalnej pracy człowieka. Dla wielu substancji chemicznych wprowadzono inną wartość graniczną narażenia, zwaną krótkotrwałąwartością graniczną narażenia (STV).

Term Exposure Limit (STEL) i jest definiowany jako maksymalne stężenie, na które pracownik może być narażony przez okres do 15 minut bez przerwy bez doznania podrażnienia, przewlekłej lub nieodwracalnej zmiany tkanek lub narkozy w stopniu wystarczającym do zwiększenia podatności na wypadki, upośledzenia samoratownictwa lub istotnego zmniejszenia wydajności pracy. Nie więcej niż cztery okresy takiego stężenia w ciągu dnia są dozwolone. Limity narażenia zawodowego (TLV) dla substancji chemicznych są zapisane w kartach charakterystyki. Należy zapoznać się z odpowiednią kartą charakterystyki w celu uzyskania wskazówek. Jeżeli istnieje potencjalne ryzyko, należy rozważyć, w jaki sposób można je wyeliminować lub zmniejszyć, aby spełnić zatwierdzone normy.

Kroki niezbędne do bezpiecznej pracy

• Nosić odpowiednią odzież ochronną, okulary ochronne, rękawice odporne na chemikalia.
• Stosować tylko na odizolowanym, mokrym stanowisku pracy.
• Unikać kontaktu ze skórą, oczami lub ubraniem.
• Nie wdychać oparów.
• Trzymać pojemniki szczelnie zamknięte.
• Po pracy z chemikaliami dokładnie umyć.
• W przypadku jakiegokolwiek wypadku zasięgnąć porady lekarza.

Szczególne zagrożenia chemiczne

Aceton i rozpuszczalniki łatwopalne

Aceton jest szeroko stosowany w całym zakładzie. Jest to bardzo łatwopalny rozpuszczalnik o niskiej temperaturze zapłonu (tzn. może ulec zapaleniu w niskiej temperaturze otoczenia). Z tego powodu stanowi on znaczne zagrożenie pożarowe. Rozlanie galonowej butelki acetonu może spowodować katastrofalny pożar lub wybuch.

Nie powinien być transportowany z wyjątkiem wiader z chemikaliami. Z rozpuszczalnikami należy również ostrożnie obchodzić się w okapach i nie używać ich w pobliżu gorących płyt. Rozlany rozpuszczalnik może zostać zapalony przez gorące płyty.

Powstały w ten sposób ogień może łatwo przedostać się do kanałów wyciągowych, co może mieć katastrofalne skutki. Rozlane rozpuszczalniki mogą reagować wybuchowo z obecnymi chemicznymi środkami utleniającymi, np. nadtlenkami, kwasem azotowym. Rozlane rozpuszczalniki należy natychmiast zebrać za pomocą chemicznego absorbentu. W razie potrzeby należy zwrócić się o pomoc.

Kwas fluorowodorowy

Kwas fluorowodorowy, HF, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Jest on szeroko stosowany w przetwórstwie półprzewodników. Jest on dozwolony tylko na dwóch wyznaczonych stanowiskach mokrych, jednym w pomieszczeniu czystym dla personelu i drugim w laboratorium chemicznym. Jest dostępny w stężeniu 40%, rozcieńczony, oraz jako aktywny składnik buforowanego HF, Buforowanej Wytrawialni Tlenkowej. Jest on używany do wytrawiania dwutlenku krzemu oraz do usuwania rodzimego tlenku przed dalszą obróbką.

Przy stężeniach stosowanych w laboratorium "oparzenie" HF jest początkowo bezbolesne. Można nawet nie zauważyć, że na dłoniach, ramionach, twarzy lub w rękawicach pojawiły się rozpryski. Kwas będzie jednak bezgłośnie żarł ciało. Jon fluorkowy nie jest zużywany w tym procesie i jest rozpuszczalny w tkankach, więc uszkodzenia wnikają coraz głębiej i głębiej, aż dochodzą do kości.

Mniej więcej w tym momencie zaczyna się przejmujący ból. Jest już jednak za późno, aby odwrócić znaczne uszkodzenie tkanek. W pewnym momencie, to wchodzi do krwiobiegu i idzie wszędzie scavenging Ca jonów, całkowicie bałagan w jonowej chemii systemu nerwowego. W pewnym momencie, jeśli nie jest leczony, umierasz. Oparzenie HF (dzięki uprzejmości UC Berkeley) Proste zmycie rozprysku HF nie wystarczy, aby zapobiec uszkodzeniom. HF nie zmywa się; on już Cię rozpuszcza i będzie to robił dopóki nie otrzymasz pomocy medycznej właściwej dla oparzeń HF (w tym głębokich zastrzyków neutralizujących wniknięty kwas). Upewnij się, że personel medyczny wie, że jest to oparzenie HF i wie, że wymaga ono specjalnego leczenia, innego niż zwykłe oparzenie kwasem.

HF wytrawia dwutlenek krzemu, jak również szkło. Nie wolno go przechowywać w szklanych butelkach, używać w szklanych zlewkach ani wyrzucać do szklanych pojemników na odpady. Do tego celu dostępne są plastikowe naczynia laboratoryjne. HF może być używany wyłącznie na wyznaczonych, odciągowych stanowiskach mokrych (laboratorium chemiczne i pomieszczenie czyste dla personelu). Niedopuszczalne jest stosowanie HF lub roztworów zawierających HF w innych pomieszczeniach.

Mieszanina Piranii

Płynna pirania to potoczna nazwa mieszaniny nadtlenku wodoru i kwasu siarkowego (zazwyczaj w proporcji 1:5). Jest ona bardzo agresywna w stosunku do materiałów węglowych (np. miąższu i pozostałości fotorezystu).

Usuwa również zanieczyszczenia metalami ciężkimi. Jest również używany do czyszczenia wafli Si. Mamy trudności z utylizacją tej mieszaniny, ponieważ odpady reagują i rozkładają się przez długi okres czasu. Powoduje to wzrost ciśnienia w butelkach z odpadami, co prowadzi do ich pęknięcia. Ponadto, jeśli roztwór jest mieszany bardzo bogaty w nadtlenek, można wytworzyć niestabilne związki.

Dlatego, jeśli chcesz użyć tej mieszaniny, upewnij się, że mieszasz tylko minimalne ilości, z którymi możesz żyć.

Rozpuszczalniki chlorowe

Rozpuszczalniki chlorowe (chlorobenzen, trójchloroetylen i chlorek metylenu) są używane w różnych procesach oporowych. Są one szczególnie szkodliwe dla zdrowia, powodując raka, uszkodzenia organów itp. Nie powinny być one mieszane z normalnymi rozpuszczalnikami w butelkach na odpady. Na rozpuszczalniki chlorowane przeznaczone są osobne butelki na odpady. Podobnie jak większość rozpuszczalników, mogą być one łatwo wchłaniane przez skórę.

Etery glikolowe

Komercyjne fotorezystywy i materiały fotorezystywne do wiązek elektronowych są zdyspergowane w różnych rozpuszczalnikach. Skład tych mieszanin zazwyczaj nie jest podany na butelce; należy go szukać w karcie charakterystyki substancji niebezpiecznej. Jedna rodzina chemikaliów, eter glikolowy, powszechnie stosowana w fotorezystach, występuje pod różnymi nazwami. Większość fotorezystów zawiera jeden lub więcej z nich jako rozpuszczalniki. Eter 2-metoksyetanolu glikolu etylenowego, Ethyl Cellosolve, 2-etoksyetanol (2EE), eter monoetylowy glikolu etylenowego, octan monoetylowy eteru glikolu etylenowego, octan 2-etoksyetylowy Wykazano, że członkowie tej rodziny chemikaliów są teratogenami i mają inny wpływ na reprodukcję u zwierząt laboratoryjnych. Szereg ostatnich badań finansowanych przez IBM i innych znalazło dowody na to, że te chemikalia mogą prowadzić do poronień i innych skutków reprodukcyjnych. Cytując z MSDS dla AZ 2131 Thinner (2 Ethoxyethyl Acetate i N-Butyl Acetate).

"W badaniach na zwierzętach laboratoryjnych octan 2-etoksyetylu powodował wady wrodzone, zwiększoną śmiertelność płodu, opóźniony rozwój płodu, powodował efekty krwi, uszkodzenie jąder i niepłodność u mężczyzn".

Ciecz i pary są substancjami drażniącymi oczy i drogi oddechowe, mogą powodować uszkodzenie nerek, narkozę i paraliż (w uproszczeniu - uszkadza nerki, oczy, płuca i mózg).

Podstawowe drogi narażenia to wdychanie, wchłanianie przez skórę oraz kontakt skóry i oczu z oparami. Octan N-butylu, drugi składnik tego rozcieńczalnika, ma podobną listę możliwych skutków ogólnoustrojowych.

Jak w przypadku wszystkich chemikaliów, są to tylko te efekty, o których wiemy. Te eksperymentalne narażenia laboratoryjne dotyczyły dużych ilości, ale mimo to, rozsądnie jest zachować ostrożność w przypadku tych rozpuszczalników. Jeśli po przeczytaniu tej sekcji nadal nie masz wystarczającego szacunku dla tych substancji chemicznych, proszę wróć i przeczytaj ją ponownie. Wielu użytkowników stało się niechlujnych z oporem. Nie bądźcie tacy. Jeśli w pomieszczeniu, w którym pracuje się z rezystorami, czuć zapach rezystancji, to znaczy, że ktoś robi coś źle! Dowiedz się, co to jest i przestań to robić. Użytkownicy mogą mieć oporniki na fartuchach laboratoryjnych lub umieszczać zanieczyszczone opornikami śmieci w koszu na śmieci. Należy tego unikać.

Wniosek jest taki, że należy zachować ostrożność przy stosowaniu nawet tych pozornie niewinnych substancji chemicznych, nosić odpowiedni sprzęt ochronny i pracować w dobrze wentylowanym miejscu przez cały czas.

Nadtlenki

Wszystkie nadtlenki są materiałami silnie utleniającymi. W ich reakcjach z powszechnie używanymi materiałami może być uwalniana znaczna energia. Niektóre związki nadtlenków są niestabilne i mogą eksplodować. zawierające nadtlenki. Nadtlenki są niekompatybilne z wszystkimi formami rozpuszczalników organicznych i materiałami łatwopalnymi.

Środki pierwszej pomocy

W przypadku kontaktu z substancją natychmiast przemyć miejsce narażone dużą ilością wody, zdjąć zanieczyszczoną odzież itp. W przypadku wdychania wyprowadzić na świeże powietrze, w razie trudności z oddychaniem zastosować sztuczne oddychanie lub tlen. W przypadku połknięcia wypłukać usta dużą ilością wody pod warunkiem, że osoba jest przytomna. Natychmiast zdjąć i wyprać skażoną odzież. W razie potrzeby zasięgnąć porady lekarskiej.