Celem tego badania było określenie wpływu wysokości podnoszenia i podnoszonej masy na szczytowe obciążenie dolnej części pleców pod względem momentów netto, sił ściskających i sił ścinających w płaszczyźnie przednio-tylnej. Dziesięciu uczestników miało za zadanie podnieść skrzynię przy użyciu czterech wysokości uchwytu.

Obciążenie dolnej części pleców określono ilościowo przy użyciu dynamicznego trójwymiarowego modelu połączonych segmentów oraz szczegółowego elektromiograficznego modelu mięśni tułowia. Wpływ wysokości podnoszenia i masy podnoszonej został określony ilościowo przy użyciu techniki regresji (GEE) dla skorelowanych danych. Wyniki wskazują, że zwiększenie wysokości podnoszenia i zmniejszenie masy podnoszenia wiązało się ze zmniejszeniem obciążenia dolnej części pleców. Stwierdzono, że zgięcie tułowia jest głównym czynnikiem wpływającym na obciążenie dolnej części pleców.

W przypadku interwencji ergonomicznych można zalecić, aby w pierwszej kolejności zoptymalizować pionowe położenie podnoszonego ładunku, a nie zmniejszać jego masę dla wysokości uchwytu od 32 cm do 155 cm i masy ładunku od 7,5 do 15 kg. Wysokość podnoszenia i masa ładunku są ważnymi czynnikami determinującymi niskie obciążenie pleców podczas ręcznego przemieszczania materiałów.

W niniejszej pracy przedstawiono ilościowy wpływ wysokości podnoszenia i masy podnoszonego ładunku, którego wyniki mogą być wykorzystane przez ergonomistów w miejscu pracy do oceny interwencji dotyczących wysokości podnoszenia i masy ładunku.