Cel oceny ryzyka zawodowego

Głównym celem oceny ryzyka jest określenie środków wymaganych przez organizację w celu zapewnienia zgodności z odpowiednimi przepisami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa, a tym samym zmniejszenia poziomu obrażeń zawodowych i złego stanu zdrowia.

Celem jest pomoc pracodawcy lub osobie pracującej na własny rachunek w określeniu środków wymaganych do spełnienia ich prawnego obowiązku ustawowego zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie i higienie pracy z 1974 r. lub związanymi z nią rozporządzeniami. Ocena ryzyka będzie musiała obejmować wszystkie osoby, które mogą być narażone na ryzyko, takie jak klienci, wykonawcy i osoby postronne.

W przypadku wspólnych miejsc pracy ogólna ocena ryzyka może być potrzebna we współpracy z innymi pracodawcami.

W tym miejscu należy powtórzyć ważne rozróżnienie między bezpośrednimi i pośrednimi kosztami wypadków. Każdy wypadek lub zachorowanie powoduje zarówno koszty bezpośrednie, jak i pośrednie, a także koszty ubezpieczone i nieubezpieczone.

Konieczne jest, aby wszystkie te koszty zostały uwzględnione przy szacowaniu pełnego kosztu wypadku. W badaniu przeprowadzonym przez HSE wykazano, że koszty pośrednie lub koszty ukryte mogą być 36 razy większe niż bezpośrednie koszty wypadku.

Innymi słowy, bezpośrednie koszty wypadku lub choroby stanowią wierzchołek góry lodowej w porównaniu z kosztami całkowitymi (The Cost of Accidents at Work HSG96).

Koszty bezpośrednie to koszty, które są bezpośrednio związane z wypadkiem. Mogą być one ubezpieczone (roszczenia z tytułu ubezpieczenia pracodawcy i ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, uszkodzenia budynków, sprzętu lub pojazdów) lub nieubezpieczone (grzywny, zasiłki chorobowe, uszkodzenia produktu, sprzętu lub procesu).

Koszty pośrednie mogą być ubezpieczone (strata biznesowa, odpowiedzialność za produkt lub proces) lub nieubezpieczone (utrata dobrego imienia, dodatkowe płatności za nadgodziny, czas dochodzenia w sprawie wypadku, opóźnienia w produkcji).

Istnieje wiele powodów, dla których powaga zagrożenia nie jest oczywista dla osoby narażonej na jego działanie. Może być tak, że zagrożenie jest niewidoczne (promieniowanie, niektóre gazy, czynniki biologiczne) lub nie ma krótkotrwałych skutków (związane z pracą schorzenia kończyn górnych).

Do najczęstszych przyczyn należą brak uwagi, brak doświadczenia, brak noszenia środków ochrony indywidualnej, upośledzenie zmysłów oraz nieodpowiednie informacje, instrukcje i szkolenia.