Kluczowe elementy Planu Działań w Sytuacjach Kryzysowych (EAP)

Jak wydostałbyś się z miejsca pracy w sytuacji awaryjnej? Czy wiesz, gdzie są wszystkie wyjścia, na wypadek gdyby pierwsze było zbyt zatłoczone? Czy jesteś pewien, że drzwi będą odblokowane, a droga ucieczki, np. korytarz, nie zostanie zablokowana podczas pożaru, wybuchu lub innej sytuacji kryzysowej? Znajomość odpowiedzi na te pytania może zapewnić ci bezpieczeństwo podczas sytuacji kryzysowej.

Plan działania w sytuacjach awaryjnych (EAP) jest pisemnym dokumentem wymaganym przez normę OSHA 1910.38. Celem EAP jest ułatwienie i zorganizowanie działań pracodawcy i pracowników podczas sytuacji awaryjnych w miejscu pracy.

Dobrze opracowane plany działania w sytuacjach awaryjnych i odpowiednie szkolenie pracowników (tak, aby pracownicy rozumieli swoje role i obowiązki w ramach planu) spowodują mniejszą liczbę i mniej poważnych obrażeń pracowników oraz mniej uszkodzeń strukturalnych zakładu w sytuacjach awaryjnych. Słabo przygotowany plan, prawdopodobnie doprowadzi do dezorganizacji ewakuacji lub reakcji na wypadek awarii, co spowoduje zamieszanie, obrażenia i szkody materialne.

Plany działań w sytuacjach awaryjnych muszą być sporządzone na piśmie. Jednak dla mniejszych firm, plan nie musi być pisemny i może być przekazywany ustnie, jeśli jest 10 lub mniej pracowników.

Kluczowe elementy planu działania w sytuacjach awaryjnych

Plan musi zawierać co najmniej następujące elementy, ale nie jest do nich ograniczony:

  • Sposoby zgłaszania pożarów i innych nagłych wypadków,
  • Procedury ewakuacyjne i wyznaczenie dróg ewakuacyjnych,
  • Procedury dla pracowników, którzy pozostają do obsługi krytycznych operacji zakładu przed ich ewakuacją,
  • Rozliczanie wszystkich pracowników po zakończeniu ewakuacji,
  • Obowiązki ratownicze i medyczne dla wykonujących je pracowników, oraz
  • Nazwiska lub nazwy stanowisk osób, z którymi można się kontaktować.

Chociaż nie są one wymagane przez OSHA, pracodawcy mogą uznać za pomocne włączenie do EAP następujących elementów:

  • Opis systemu alarmowego, który ma być używany do powiadamiania pracowników (w tym pracowników niepełnosprawnych) o konieczności ewakuacji i/lub podjęcia innych działań. Alarmy używane do różnych działań powinny być charakterystyczne i mogą obejmować dźwięki klaksonu, syreny lub nawet systemy nagłośnienia.
  • Miejsce lokalizacji alternatywnego centrum łączności, które będzie wykorzystywane w przypadku pożaru lub wybuchu.
  • Bezpieczne miejsce na terenie zakładu lub poza nim do przechowywania oryginałów lub duplikatów dokumentacji księgowej, dokumentów prawnych, list kontaktowych pracowników w sytuacjach awaryjnych i innych istotnych dokumentów.

Wymagania dotyczące raportowania w ramach EAP

Pracownicy muszą wiedzieć, jak zgłaszać nagłe wypadki. Niektórzy używają wewnętrznych numerów telefonów, interkomów lub systemów głośnomówiących do powiadamiania innych pracowników. Ważne jest, aby pracownicy również powiadomić odpowiednie władze, takie jak straż pożarna, służby medyczne lub ratownicze, jeśli firma opiera się na tego typu pomocy w nagłych wypadkach.

Istnieją preferowane procedury zgłaszania sytuacji awaryjnych, takie jak wybieranie numeru 911, wewnętrznego numeru alarmowego lub włączenie ręcznego alarmu przeciwpożarowego, ale istnieje wiele innych możliwości.

  • Wykręcenie numeru "911" jest powszechną metodą zgłaszania nagłych wypadków, jeżeli w twoim miejscu pracy korzysta się z usług zewnętrznego personelu ratunkowego.
  • Do zgłaszania nagłych wypadków mogą być używane numery wewnętrzne. Jeśli tak jest, powinny być one umieszczone na każdym telefonie lub w jego pobliżu. Numery wewnętrzne są czasami podłączone do systemów interkomowych, aby można było nadawać zakodowane komunikaty.
  • Pracownicy mogą zostać poproszeni o uruchomienie ręcznych stacji pociąganych lub innych systemów alarmowych.

Bez względu na to, jaki system jest używany, konieczne jest natychmiastowe zgłaszanie sytuacji awaryjnych. Pożary i inne sytuacje awaryjne mogą w ciągu kilku sekund osiągnąć niebezpieczny poziom, a każde opóźnienie w dotarciu służb ratowniczych na miejsce zdarzenia może spowodować dodatkowe straty w ludziach i mieniu.